Το ένστικτο της μάνας;

Ένστικτο της μάνας δεν το λες, αλλά το κατάλαβε στα πρώτα δέκα λεπτά.

 «Τι έπαθες; Εσύ και να μην πίνεις κρύα μπύρα; Πήγες στη βρύση δύο φορές να βάλεις νερό να πιεις και στα ’λεγα εγώ».

Αμέσως ταξίδεψα χρόνια πίσω και ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μου μια σκηνή με τον πατέρα μου γύρω στα πενήντα, όπως εγώ τώρα και τη γιαγιά μου ογδόντα χρονών τότε να μένει ακόμη η υπερπροστατευτική μητέρα, να θέλει να του ρίξει στους ώμους ζακέτα, για να μην τον βρει κανένα ρεύμα μες στο κατακαλόκαιρο.

Προσγειώθηκα στο παρόν με την ερώτησή της δικής μου μητέρας και πάλι.

«Κρυωμένος είσαι ή μήπως έχεις καμιά ίωση;»

Δε μιλούσα. Φανταζόμουν την καταιγίδα των ερωτήσεων και των συμβουλών.

«Πίνεις κρύα; Να μην πίνεις πολύ κρύα. Κάθεσαι στο αιρκοντίσιον; Μην κάθεσαι στο αιρκοντίσιον πολλή ώρα»

Και όλα θα τελείωναν με τη ζακέτα στους ώμους μου. Κούνησα το κεφάλι. Τίποτα δε με γλίτωνε.

«Στο είχα πει από την αρχή της εβδομάδας και δε μ’ άκουσες»

Περίμενα τη συνέχεια. Καμιά ερώτηση. Καμιά συμβουλή. Πουθενά η καταιγίδα.

«Το είπαν στην τηλεόραση. Οι Αιγόκεροι πρέπει να προσέχουν την υγεία τους. Η Σελήνη είναι στον Καρκίνο και ο Ερμής στην Παρθένο. Στο είπα και δε μ’ άκουσες»

Δεν καταλάβαινα πού είμαι και αν άκουσα καλά. Ήμουν πιο χάλια από όσο νόμιζα. Ο λαιμός μου πονούσε και δεν απάντησα.

Η μητέρα μου έκλεισε το μάτι κι άλλαξε αμέσως συζήτηση.

Γιώργος Γιώτης