Aποδείξεις

'' Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου! ''...
Μ' αυτό μεγαλώσαμε και στα διαλείμματα ακούγαμε το τραγουδάκι:
''Να δούμε ποιος , ποιος θα φαγωθεί...''
Τα χρόνια πέρασαν , οι καιροί άλλαξαν , άλλαξαν και τα μοτίβα.
''Εσύ , να κοιτάς!...'' λέμε μόνο. Για δουλειά ούτε λόγος.
Το τραγουδάκι δεν το τραγουδάμε πια γιατί φαγωθήκαμε όλοι.
Κανείς δεν έμεινε. Κάτι αποδείξεις μαζεύουμε μόνο για να γνωρίζει το κράτος ότι υπάρχουμε. Ξεχύνονται οι αποδείξεις στα σπίτια σα Δούναβης μαζί με τους παραπόταμους.
Πότε έφαγες , από πού έφαγες , τι έφαγες , τάισες το αμάξι καύσιμα, πήρες κανένα βιβλίο παραπάνω , στο περίπτερο τι ψώνισες, μήπως έκανες σπατάλες και δεν το λες, ήπιες κανένα καφεδάκι και πού το ήπιες, έκανες σφράγισμα, υπέρηχο ή αξονική? Αποδείξεις!...
Κι εσύ νιώθεις ασφυξία, κάτι δεν πάει καλά, χτυπάνε τα μηνίγγια σα μπουκαπόρτες πλοίου, νιώθεις να εξαερώνεσαι και να γίνεσαι ξηρός καρπός. Σα σταφίδα κορινθιακή συσκευασμένη αεροστεγώς, ένα πράμα. Σαν Κωπαίδα που την αποξήραναν.
Ψάχνεις με αγωνία για τις άλλες, τις αποδείξεις λέω, εκείνες που δείχνουν πως είσαι άνθρωπος, μ' ανθρώπινο λογισμικό και μυρωδιά.
Όχι , ότι τις ζητάει κανείς. Εσύ ψάχνεις με μανία στα συρτάρια της ψυχής σου, όπως όταν χάνεις τα κλειδιά σου, πρωί στην πόρτα , έτοιμος να φύγεις σε όρθια θέση, με το βλέμμα σε ένταση.
Ψάχνεις αποδείξεις γι' αυτά τα εικοσιένα γραμμάρια.
''Εσύ λοιπόν να κοιτάς την ψυχή σου!''
Αυτό να λέμε.



Γιώτα Καραγιάννη