Μπουκαμβίλια και γιασεμί

- Έχεις πιάσει όλο τον χώρο!
- Εσύ έχεις απλωθεί παντού!
- Εγώ τον δικαιούμαι τον παραπάνω χώρο, αν θες να ξέρεις!
- Μπα; Και γιατί παρακαλώ;
- Γιατί τα άνθη μου έχουν μοναδικό άρωμα!
- Χαχαχα ας γελάσω! Εγώ πρέπει να πάρω παραπάνω χώρο, γιατί τα άνθη μου έχουν εκπληκτικό χρώμα!

- Πάλι τσακώνονται αυτά τα δύο;
- Τρίτο καλοκαίρι που δεν θα μας αφήσουν σε ησυχία...
Τα δυο αμπέλια μοιράζονταν εδώ και δεκάδες χρόνια την ίδια πέργκολα. Και παρ' όλο που το ένα έβγαζε ροζ σταφύλια, ενώ το άλλο άσπρα δεν είχαν τσακωθεί ποτέ. Μαζί τα φύτεψαν ένα από την μία και ένα από την άλλη μεριά της πέργκολας. Μεγάλωσαν, κάποια στιγμή συναντήθηκαν κιόλας, μπέρδεψαν τους βλαστούς και τα φύλλα τους και τώρα σαν ένα φυτό συνεχίζουν ήρεμα τον κύκλο της ζωής στον κήπο. Αν δεν ξέρεις, σίγουρα θα αναρωτηθείς πως είναι δυνατόν το ίδιο αμπέλι να δίνει και ροζ και άσπρα σταφύλια!
Μία χρυσόμυγα έχει κάτσει πάνω σε ένα άπο τα πολλά τσαμπιά και ρουφάει με λαιμαργία τον γλυκό χυμό του.
- Ακόμα να τα βρούνε; ρωτάει μία μέλισσα που πετάει γύρω γύρω.
- Ασ'τα δεν είναι να πλησιάζεις! Πονοκέφαλος με έπιασε...

Όταν γκρέμισαν τις δύο μικρές αποθηκούλες, έφτιαξαν μία μεγάλη, ψηλή πέργκολα και από κάτω έβαλαν τραπέζι και καρέκλες, για να μπορούν να κάθονται και να απολαμβάνουν την ομορφιά του καλοκαιριού. Ο ήλιος όμως, για αρκετές ώρες κάθε μέρα χαλούσε τα σχέδιά τους. Πολλές ιδέες ακούστηκαν, τέντα, ομπρέλα, πανί, καλάμια... Η γιαγιά, όμως, που τόσο αγαπά τα λουλούδια, δεν μίλησε. Πήγε και φυτεψε από τη μία μεριά μία μοβ μπουκαμβίλια και από την άλλη ένα γιασεμί.
Το πρώτο καλοκαίρι τα δύο φυτά απλά αναρριχηθηκαν στα κάθετα στηρίγματα της πέργκολας. Το δεύτερο καλοκαίρι όμως έφτασαν πάνω και εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα. Άρχισαν να συναγωνίζονται ποιο είναι πιο όμορφο, πιο αγαπητό, πιο μυρωδάτο και τελικά ποιο πρέπει να καταλάβει και τον περισσότερο χώρο στην πέργκολα. Τρίτο καλοκαίρι φέτος και η κατάσταση ήδη είναι δύσκολη. Τα δυο φυτά μπλέκονται το ένα με το άλλο, σπρώχνονται, γαντζώνονται ποιο από τα δύο θα επικρατήσει...

- Καλέ κοίτα ποσό μεγάλωσαν!
- Φοβερός ίσκιος!
- Και τα χρώματα, άλλο πράγμα! Κοίτα τι όμορφη που είναι η μπουκαμβίλια!
- Φοβερή αντίθεση με το λευκό απο το γιασεμί!
- Και το άρωμα μεθυστικό!
- Να βάλουμε μία αιώρα να καθόμαστε.

Και έβαλαν. Και ήταν η σειρά των ανθρώπων να αρχίσουν να μαλώνουν για το ποιος θα κάτσει στην αιώρα, να απολαύσει τα όμορφα άνθη της μπουκαμβίλιας, το μοναδικό άρωμα του γιασεμιού, το περίπλοκο μπλέξιμο τους, το τραγούδι των τζιτζικιών που τεμπέλιαζαν στα κλαδιά τους, τα γλυκά σταφύλια, το δροσερό αεράκι, τον ήχο της θάλασσας, τα κρωξίματα των γλάρων, την καλοκαιριάτικη μεσημεριανή ραστώνη τρώγοντας καρπούζι με φέτα κάτω από τη σκιά μιας ολάνθιστης πέργκολας.

Μαρίνα Γιάννου