Τράπεζα σήμερα το πρωί...Μια κυρία μπροστά μου εξυπηρετείται
για πολλή ώρα προκειμένου να μάθει το i-banking...To έμαθα, παρακολουθώντας άθελά μου
τη συζήτησή της , με την υπομονετική και καθ' όλα εξαιρετική υπάλληλο που μάλλον έτρωγε διαμάντια για πρωινό ή τουλάχιστον έτσι έγραφε η ανοιχτόχρωμη μπλούζα της.
''I eat diamonds for breakfast'' κι ένα διαμάντι σίγουρα ξέφευγε απ' το στόμα της όση ώρα με ιώβεια υπομονή, εξηγούσε τις απορίες της γκριζομάλλας κυρίας που έπεφταν βροχηδόν.
Μού φάνηκε ότι το είδα να λάμπει , όση ώρα περίμενα.
Μπαίνει ένας κύριος λίγο πελαγωμένος με το τάμπλετ παραμάσχαλα, μεσήλιξ θα έλεγα,
Ένας άλλος κύριος σπρώχνει την πόρτα εξόδου για ν' ανοίξει , πριν ανάψει το πράσινο φως , τελικά έσπρωξε, άναψε κόκκινο , μετά πράσινο φως ταυτόχρονα και μετά πέταξε ελεύθερος στο πεζοδρόμιο λίγο ατσούμπαλα βέβαια, σαν πουλί με τσακισμένα φτερά.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα πιο πέρα ζητάει ενημέρωση. Όλοι κοιτούν μπροστά τους αλλά και περιμετρικά, ακόμα κι οι υπάλληλοι της τράπεζας . Μπήκε ένας κύριος με μακριά μαλλιά στριμωγμένα σε κοτσίδα , νομίζω είχε και σκουλαρίκι στο ένα αυτί κι όλη η τράπεζα σκάναρε την κοτσίδα.
Όσοι περίμεναν στα γραφεία ήξεραν πόσοι είναι στα ταμεία κι όσοι περίμεναν στα ταμεία ήξεραν
πόσοι περπατούν στο δρόμο. Ήξεραν το χρώμα της μπλούζας μου, τι έχω μες στην τσάντα, αν φοράω σκουλαρίκια και ποιον περιμένω τρία τέταρτα όρθια.
Η περιμετρική όραση σε πλήρη ανάπτυξη, χωρίς διακρίσεις φύλου, ηλικίας ή χρώματος μπαίνει σε τράπεζες , περιμένει έξω από μηχανήματα αυτόματης ανάληψης , γυρνάει πίσω της όταν ακούει βήματα, όταν παρκάρει το αυτοκίνητο ή όποτε γράφει κείμενα όπως αυτό εδώ.
Μια καινούρια εξέλιξη των καιρών. Μια εξέλιξη που με κάνει να επιθυμώ ασύστολα την ηρεμία των ματιών που βλέπουν ευθεία μπροστά. Στο κέντρο κι όχι στην περιφέρεια του ενδόμυχου φόβου που στριμώχνει την ίριδα σα σύννεφο μπουκωμένο γεμάτο βροχή.
Μες στο κατακαλόκαιρο , ώρα Ιουλίου πρωινή στην τράπεζα , με ανύπαρκτες νεφώσεις.
Γιώτα Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου