Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν έτοιμη τη λύση στη μέσα τσέπη του σακακιού τους και στην πετάνε κατάμουτρα με τέτοια σιγουριά σα να κόβουν τιμολόγιο.
Κι ενώ εσύ κολυμπάς στ' ανοιχτά ψάχνοντας για ένα ίχνος στεριάς , ας είναι και βραχονησίδα , εκείνοι σε ρωτούν τα στοιχεία ταυτότητας με ανακριτικό ύφος.
Κάποιοι άλλοι βγάζουν άριες για τις ομορφιές της στεριάς , καθώς δεν έχουν κολυμπήσει ποτέ και μοιράζουν ελαττωματικά σωσίβια σε τιμή προσφοράς.
Είναι και κάποιοι που σωπαίνουν μ' εκείνη τη σιωπή που '' γνωρίζει '' μα δεν επαίρεται ούτε κομπάζει. Σχηματίζουν με το σώμα τους ένα φυσικό φάρο , στέλνουν μηνύματα αγάπης σε γυάλινα μπουκάλια και στέκουν όρθιοι μερόνυχτα ολόκληρα , μέχρι να σε ξεβράσει κοντά τους το κύμα . Θα τους δεις στην άκρη του ορίζοντα κι ας μοιάζουν με οφθαλμαπάτη. Είναι πάντα εκεί. Συνήθως έχουν έτοιμη την κουβερτούλα για να διώξουν το κρύο , δεν κάνουν ερωτήσεις σχεδόν ποτέ , δεν έχουν manual για το κολύμπι στα βαθιά και ξέρουν τι θα πει προσμονή , ακόμα κι όταν η ζωή σε πετάει μ' ένα της γύρισμα στα βαθιά , πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα.
Αυτούς τους ανθρώπους άμα τους βρεις , μη φοβηθείς ποτέ κανένα ταξίδι , καμιά τρικυμία ούτε καταιγίδα, αφού θα είναι για πάντα το δικό σου φιλόξενο νησί των Φαιάκων.
Σιωπηλά και ταπεινά.
Όπως ξέρουν να κάνουν οι φίλοι.
|
Γιώτα Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου