Από Άλφα

''Κατά τις 9 θα είμαστε εκεί ! ''  είπα κι έκλεισα το τηλέφωνο χαμογελώντας.
Η απόσταση μικρή , οι δρόμοι παράξενοι άρχιζαν από ''Α'' οι περισσότεροι ,

τα μαγαζιά γεμάτα ,καλά δεν έφυγε ο κόσμος σκέφτηκα και μέχρι ν' απαντήσω είχαμε φτάσει. 

Καθίστε εδώ μας παρακίνησε ο σερβιτόρος , δύο είμαστε , δε βαριέσαι, ξανασκέφτηκα. Ο ώμος μου παραλίγο ν' ακουμπήσει τον ώμο της διπλανής κυρίας που ετοιμαζόταν να φύγει με την παρέα της. Αυτοί ήταν πολλοί. Ήμουν λίγο σα να μπήκα σε νάρθηκα κι ευτυχώς στο διπλανό τραπέζι δεν είχε έρθει ακόμα ο Ρεζερβέ. Η τέντα μ' έκανε ν΄απορήσω με την παρουσία της όση ώρα απολάμβανα το όμορφο φαγητό , προσέχοντας μην καρφωθεί το πηρούνι μου πάνω στην μπλούζα της κυρίας που έφευγε με ήπιες, χορευτικές κινήσεις.
Το πεζοδρόμιο μας φιλοξένησε άψογα , τέσσερα τραπέζια πιο κάτω μια τούρτα έκλεβε την παράσταση και τα κεριά φώτισαν την ψυχή μας αλλά και τα συστατικά της μελιτζανοσαλάτας.
Στον αριστερό μου ώμο τώρα , καθόταν μια κυρία με γαλάζιο μάξι φόρεμα που εξερευνούσε τον κατάλογο με μια μποέμικη διάθεση και στα δεξιά μου μια παρέα Γάλλων με προκαλούσε να θυμηθώ τα γαλλικά που είχα μάθει στο σχολείο.
Μια μηχανή σταμάτησε να κατέβει μια κοκκινομάλλα κοπέλα μ' ένα σωμόν εξώπλατο και χαμόγελο διαφήμισης, το μάξι φόρεμα δεν είχε όρεξη για κουβέντα κι οι Γάλλοι αντίθετα κελάρυζαν σαν το Σηκουάνα. Αφού νόμιζα πως σε λίγο θα εμφανιστεί κι ο Ντεπαρντιέ.
Φύγαμε ευδιάθετοι , σα να σηκωθήκαμε από τραπέζι με φίλους, σα να μοιραστήκαμε τη μελιτζανοσαλάτα με την άλλη άκρη του πεζοδρομίου και τη ρακή που ήρθε πρώτη πρώτη ως guest star , με άγνωστους ανθρώπους που απλά γελούσαν και συζητούσαν.
Τι όμορφο , σκέφτηκα. Από '' Α'' αρχίζουν κι αυτά. Όπως κι η Αγάπη.
Ένα Απίστευτο Αντάμωμα Ανθρώπων με τη γλυκιά συναίνεση του Αυγούστου.

Κάπου στο Παγκράτι ή και Αλλού.

Απόψε.

Γιώτα Καραγιάννη