Δεν με πήγε ποτέ στις κούνιες, στο λούνα παρκ ή στο σινεμά, με άφηνε όμως να πηγαίνω με τους φίλους μου και πάντα μας κέρναγε όλους. Ούτε διακοπές με πήγε ποτέ, χρηματοδότησε (και ακόμα χρηματοδοτεί) όμως όλα μου τα ταξίδια, όσο μακρινά και αν του φαίνονταν. Δεν με πήρε ποτέ τηλέφωνο να με ρωτάει που είμαι, γιατί πάντα μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Δεν παρενέβη ποτέ στις επιλογές μου, τις υποστήριζε όλες και ας του ακούγονταν παράλογες (πολλές ήταν τελικά). Δεν ήρθε στην ορκομωσία μου, γιατί είχε δουλειά, κέρναγε όμως μία βδομαδα γνωστούς και άγνωστους από την χαρά του. Με έμαθε να αγαπώ τους φίλους μου, να προσφέρω ακόμα και όταν δεν έχω και να κρατώ το σπίτι και την καρδιά μου ανοιχτά σε όλους. Μου έδειξε όμως και πώς να φεύγω μακριά από ανθρώπους που δεν με σέβονται ή με εκτιμούν. Μαζί περάσαμε πολλές ώρες παρακολουθώντας στην τηλεόραση αθλητικούς αγώνες, πράγμα που κάνω ακόμα και σήμερα. Δεν μου αγόραζε ποτέ παιχνιδια, με έμαθε ομως τάβλι και μπιρίμπα, που είναι ο καλύτερος, και παίζαμε μαζί κάθε Κυριακή απόγευμα. Με δίδαξε να μετράω τη ζωή και τους ανθρώπους από τις ομορφιές τους και όχι από τα υλικά αγαθά. Δεν μου έχει πει ποτέ "σ'αγαπω", ξέρω όμως πως με αγαπάει πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο, γιατί ότι έκανε και ότι κάνει ακόμα και τώρα στη ζωή του έχουν επίκεντρο εμένα και ας μην το παραδέχεται. Μου έμαθε ακόμα να μην φοβάμαι, να μην κρύβομαι, να υποστήριζω τη γνώμη μου και να σέβομαι την γνώμη των άλλων, να έχω άποψη και κρίση, να εκφράζομαι, να είμαι ο εαυτός μου και σ' όποιον αρέσω, να προσπαθώ και να μην το βάζω κάτω, να κυνηγάω τα όνειρα μου, να γίνομαι καλύτερη, να είμαι επίμονη, να μην φοβάμαι την σκληρή δουλειά... Και όλα αυτά περνώντας ελάχιστο χρόνο μαζί μου αφού δούλευε 7 μέρες την εβδομάδα, 12 ώρες τη μέρα...
Η σημερινή μέρα λοιπόν είναι πολύ λίγη για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που για κάποιους μπορεί να μην είναι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου, αλλά εγώ ακόμα και αν μπορούσα να επιλέξω, μόνο αυτόν θα ήθελα για μπαμπά μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου