Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι...

Άσε με να ονειρεύομαι πως είναι ο κόσμος αλλιώς...
Εσένα τι σε πειράζει? Μήπως ενοχλώ? Γιατί έχεις τον ψίθυρο έτοιμο μόλις γυρίσω την πλάτη μου? 
Μήπως σου καταπάτησα γη απ' το οικόπεδό σου? 
Άσε με να πιστεύω πως χαίρεσαι κι εσύ όταν γίνεται κάτι καλό!
Στην πράξη κι όχι στη θεωρία. 
Άσε με να πιστεύω πως δε θ' αρχίσεις να μου ρίχνεις άμμο με το κουβαδάκι σου μες στο μάτι (και καλά αστείο!) .
Άσε με να νομίζω πως ο δημόσιος λόγος τηρεί κανόνες ευπρέπειας , πως είμαστε μια μεγάλη παρέα , διαφορετικοί αλλά ίσοι, με ικανότητες κι ελαττώματα, με ιδέες μικρές ή μεγάλες , με προβλήματα ή και με βλήματα που τα κουβαλάμε από την παιδική μας ζωή.
Μην με κοιτάς λοιπόν με στραβό μάτι, με τη βλεφαρίδα να τρεμοπαίζει σαν πεταλούδα αιχμάλωτη, σταμάτα να στενεύεις σαν ύφασμα κι άπλωσε λίγο ρε παιδί μου , ανοίξου σε μήκη και πλάτη Ισημερινού, με τις αισθήσεις σου να χορεύουν ταραντέλα ναπολιτάνα ή έστω ένα riverdance. Είναι πολύ εύκολο ξέρεις , αρκεί να θέλεις ν' αφήσεις τις μικρότητες σπίτι , έτσι όπως αφήνουμε σε κάτι ντουλάπια,βιβλία που δε χρησιμοποιούμε ποτέ.
Στα κάτω ράφια, κλειστά.
Όσο για μένα θα συνεχίσω να ονειρεύομαι και θα περιμένω τη στιγμή που θα χορέψεις μαζί μας. Αξίζει τον κόπο.
Οι κύκλοι άλλωστε όταν ανοίγουν κάνουν θαύματα.
Κυρίως οι ανθρώπινοι.

Γιώτα Καραγιάννη

Εικόνα: Tim Burton, on the Set of Big Eyes