Κάθε μέρα ψάρεμα του αχινού. Από την Κάλυμνο το δρομολόγιο είναι στάνταρ για τον αχινότοπο. Το καίκι τρίζει σε κάθε κυματισμό , αλλά αντέχει. Ο καπετάνιος του ίσαμε είκοσι πέντε χρονών. Έχει να θρέψει πολλά στόματα. Κάνει γερό κουμάντο σε όλα. Άμα σου δώσει πεσκέσι και το αρνηθείς , αγριεύει σα θάλασσα.
Ώρες κάτω απ' το νερό οι άντρες της οικογένειας. Παίρνουν τον αέρα που χρειάζονται και συνεχίζουν το ψάρεμα στο θαλάσσιο σπίτι. Ύστερα στη στεριά , τακτοποιούν τα μικρά αγκαθωτά πλάσματα σε διάφανα βαζάκια. Έτσι βγαίνει το μεροκάματο.
''Να σπουδάσουν τα παιδιά μου κι ύστερα θα σταματήσω να κατεβαίνω...'' λέει και ξαναλέει...
Κι άμα τον ρωτήσεις πώς βλέπει τη ζωή, σου απαντάει μ' ένα τεράστιο χαμόγελο σαν κοχύλι που πλημμύρισε φως:
'' Eίμαι ευτυχισμένος! Έχω τη γυναίκα μου , τα παιδιά μου...Έχω τους γονείς μου κι είμαι καλά...Τι άλλο?...''
Ώρες κάτω απ' το νερό οι άντρες της οικογένειας. Παίρνουν τον αέρα που χρειάζονται και συνεχίζουν το ψάρεμα στο θαλάσσιο σπίτι. Ύστερα στη στεριά , τακτοποιούν τα μικρά αγκαθωτά πλάσματα σε διάφανα βαζάκια. Έτσι βγαίνει το μεροκάματο.
''Να σπουδάσουν τα παιδιά μου κι ύστερα θα σταματήσω να κατεβαίνω...'' λέει και ξαναλέει...
Κι άμα τον ρωτήσεις πώς βλέπει τη ζωή, σου απαντάει μ' ένα τεράστιο χαμόγελο σαν κοχύλι που πλημμύρισε φως:
'' Eίμαι ευτυχισμένος! Έχω τη γυναίκα μου , τα παιδιά μου...Έχω τους γονείς μου κι είμαι καλά...Τι άλλο?...''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου