Ο τελευταίος
τοποθετηθείς...
Το μεσημέρι νυσταγμένο, βυθίστηκε σ' ένα ποτήρι κρύο νερό σαν υποβρύχιο βανίλια κι αρνήθηκε να κοιμηθεί.
Οι τέσσερις πρωινοί καφέδες είχαν κάνει δουλειά μαζί με την υπερένταση της τελευταίας μέρας.Ποιος περισσεύει;
Κλίνουμε το ρήμα σ' όλους τους χρόνους πια κάθε χρόνο. Περισσεύω, περισσεύεις, περισσεύει...
Σα φαγητό που περίσσεψε από χθες, τύπου γεμιστά, στο διάφανο τάπερ με το μπλε καπάκι.
Σαν ύφασμα που περισσεύει απ' το στρίφωμα.
Σαν υπόλοιπο.
Έτσι μιλάμε πια στα σχολεία.
Αφού δε μας φωνάζουν πια με τα μικρά ονόματα.
Έχουμε αριθμούς σύμφωνα με το διορισμό.
Ο 1996, ο 1994, ο 1997 και πάει λέγοντας...
Ο αρχαιότερος που ήταν μπροστά στο χτίσιμο της Ακρόπολης, παραμένει.
Ο νεότερος που συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας φεύγει γι' άλλη γη, γι' άγνωστα μέρη μ' αέρα στα πανιά του, με καλό κατευόδιο.
Κι όχι τίποτα...
Δεν σου βρίσκεται πρόχειρο κι εκείνο το ''Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε '' του Μίσσιου ή εκείνο το ''Άδραξε τη μέρα!'' απ' τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών.
Έτσι, ρε παιδί μου, για ν' αλαφρώσει κάπως η ψυχούλα σου, να μετακινηθεί λιγάκι ο βράχος απ' το στήθος, να διασχίσει την εξώπορτα του σχολείου και ν' αράξει στη Θέα να τον δει το ηλιοβασίλεμα.
Κι ας μην έχει χρονιά διορισμού ή αριθμό Φ.Ε.Κ.
Ως τελευταίος τοποθετηθείς.
Γιώτα Καραγιάννη
Το μεσημέρι νυσταγμένο, βυθίστηκε σ' ένα ποτήρι κρύο νερό σαν υποβρύχιο βανίλια κι αρνήθηκε να κοιμηθεί.
Οι τέσσερις πρωινοί καφέδες είχαν κάνει δουλειά μαζί με την υπερένταση της τελευταίας μέρας.Ποιος περισσεύει;
Κλίνουμε το ρήμα σ' όλους τους χρόνους πια κάθε χρόνο. Περισσεύω, περισσεύεις, περισσεύει...
Σα φαγητό που περίσσεψε από χθες, τύπου γεμιστά, στο διάφανο τάπερ με το μπλε καπάκι.
Σαν ύφασμα που περισσεύει απ' το στρίφωμα.
Σαν υπόλοιπο.
Έτσι μιλάμε πια στα σχολεία.
Αφού δε μας φωνάζουν πια με τα μικρά ονόματα.
Έχουμε αριθμούς σύμφωνα με το διορισμό.
Ο 1996, ο 1994, ο 1997 και πάει λέγοντας...
Ο αρχαιότερος που ήταν μπροστά στο χτίσιμο της Ακρόπολης, παραμένει.
Ο νεότερος που συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας φεύγει γι' άλλη γη, γι' άγνωστα μέρη μ' αέρα στα πανιά του, με καλό κατευόδιο.
Κι όχι τίποτα...
Δεν σου βρίσκεται πρόχειρο κι εκείνο το ''Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε '' του Μίσσιου ή εκείνο το ''Άδραξε τη μέρα!'' απ' τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών.
Έτσι, ρε παιδί μου, για ν' αλαφρώσει κάπως η ψυχούλα σου, να μετακινηθεί λιγάκι ο βράχος απ' το στήθος, να διασχίσει την εξώπορτα του σχολείου και ν' αράξει στη Θέα να τον δει το ηλιοβασίλεμα.
Κι ας μην έχει χρονιά διορισμού ή αριθμό Φ.Ε.Κ.
Ως τελευταίος τοποθετηθείς.
Γιώτα Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου