Θυμάμαι , τότε που δούλευε μια καλή μου φίλη στους τσιγγάνους με τα γνωστά επιμορφωτικά προγράμματα του '85 νομίζω, είχε να διηγηθεί κάθε μέρα κι από μια ιστορία. Απειλές, ξύλο, καδρόνια και βρισιές στο ημερήσιο πρόγραμμα, επειδή έκλεινε η δασκάλα τα παιδιά στο τροχόσπιτο να μάθουν γράμματα. Το Ederlezi με είχε αγγίξει τόσο πολύ εκείνη την περίοδο που άκουγα τις ιστορίες σιωπηλά και κλείναμε σχεδόν πάντα την αφήγηση με την κουβέντα ''είναι θέμα παιδείας''. Έτσι λέγαμε. Σκεφτόμουν λοιπόν, τσιγγάνους να χορεύουν γύρω απ' τη φωτιά, να γιορτάζουν το φεγγάρι και να γελάνε. ''Είναι θέμα παιδείας!Είναι θέμα παιδείας!'' Όταν πολύ αργότερα ήρθαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, θυμάμαι τη 'σκούπα' των αρχών στην Εθνική Οδό, για να μην βλέπουν οι τουρίστες την άσχημη εικόνα. Σ' ένα σακί ριγμένοι, πολύχρωμοι άνθρωποι σαν το ουράνιο τόξο. Θυμάμαι, είχα πονέσει πολύ τότε. Μια μέρα, μια όμορφη τσιγγάνα με πλησίασε, μου έπιασε το χέρι και με το γνωστό ''Ασήμωσε'' άρχισε να διαβάζει τη μοίρα μου.Δεν θυμάμαι τι μου είχε πει τότε, θαύμαζα μόνο τα μακριά σκουλαρίκια της και τα μαύρα, χυτά της μαλλιά. Σε αντίθεση με την έκπληξη που ένιωσα, μερικά χρόνια αργότερα, κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Ξαφνικά μια ηλικιωμένη τσιγγάνα πετάχτηκε μπροστά μου απ' το πουθενά και προσπάθησε να κερδίσει πενήντα ολόκληρα ευρώ με τερτίπια και δεισιδαιμονίες.Σ' ένα ταξίδι για Ρόδο ή Κω δεν θυμάμαι καλά, μια οικογένεια τσιγγάνων είχε απλωθεί στο κατάστρωμα, ενώ καμιά δεκαριά κουτσούβελα με μαύρα μουτράκια και πατούσες, χοροπηδούσαν τριγύρω ζητώντας επίμονα απ' τη μάνα τους, τη δική τους σειρά στο γάλα.
Εκεί κατάλαβα ότι τσιγγάνος σημαίνει ελευθερία.
Μπορεί να μην είδα ξανά τις σκηνές τους στην Εθνική, μπορεί να μην ήρθε καμιά τσιγγάνα να μου πει τη μοίρα μου, όμως αυτό το ''θέμα παιδείας'' παρέμεινε μες στα χρόνια. Ανάμεσα στα δόντια. Οι τσιγγάνοι παρέμειναν κι εκείνοι στην ίδια γη με τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ζωής τους και τις ''προβληματικές'' για μας τους ''εκπαιδευμένους'' συμπεριφορές τους. Στενοχωριέμαι πολύ μόνο, επειδή τους θυμόμαστε, όποτε συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός και στήνουμε όλοι μαζί ξανά τις σκηνές τους μία μία.
Στην Εθνική. Μέρα μεσημέρι. Με παιδεία το κάνουμε, δεν αντιλέγω.
Γιατί και τώρα που γράφω αυτά, δεν τους ρώτησα.
''Είναι θέμα παιδείας'' μου ψιθυρίζει ένα τσιγγανάκι στ' αυτί κι αναρωτιέμαι ακόμα για ποιον.
Εκεί κατάλαβα ότι τσιγγάνος σημαίνει ελευθερία.
Μπορεί να μην είδα ξανά τις σκηνές τους στην Εθνική, μπορεί να μην ήρθε καμιά τσιγγάνα να μου πει τη μοίρα μου, όμως αυτό το ''θέμα παιδείας'' παρέμεινε μες στα χρόνια. Ανάμεσα στα δόντια. Οι τσιγγάνοι παρέμειναν κι εκείνοι στην ίδια γη με τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ζωής τους και τις ''προβληματικές'' για μας τους ''εκπαιδευμένους'' συμπεριφορές τους. Στενοχωριέμαι πολύ μόνο, επειδή τους θυμόμαστε, όποτε συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός και στήνουμε όλοι μαζί ξανά τις σκηνές τους μία μία.
Στην Εθνική. Μέρα μεσημέρι. Με παιδεία το κάνουμε, δεν αντιλέγω.
Γιατί και τώρα που γράφω αυτά, δεν τους ρώτησα.
''Είναι θέμα παιδείας'' μου ψιθυρίζει ένα τσιγγανάκι στ' αυτί κι αναρωτιέμαι ακόμα για ποιον.
Γιώτα Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου