Κάτι μέσα μου χορεύει ξέφρενα από χαρά

Οι μαθητές αναστέναξαν μόλις τελείωσε η ανάγνωση του κειμένου. Ένα κείμενο της Σωτηρίου για την μικρασιατική καταστροφή με πολύ έντονες εικόνες.

- Κυρία ανατρίχιασα.
- Λες και ήμασταν εκεί κυρία.
- Αλήθεια είναι όλα αυτά που περιγράφει;
- Ευτυχώς είχε χαρούμενο τέλος.

Σχόλια, εντυπώσεις, σκέψεις... Και τότε μια μαθήτρια σηκώνει χέρι.
- Κυρία είδατε σε ένα σχολείο που κλείδωσαν την πόρτα για να μην μπουν τα προσφυγόπουλα για μάθημα;
- Το είδα.
- Πολύ άσχημο κυρία.
- Θέλετε να συζητησουμε κάτι;

Με μιας χεράκια σηκώθηκαν.
- Κυρία τι τους νοιάζει να πάνε σχολείο τα παιδάκια;
- Κυρία στην Κοινωνική Αγωγή μάθαμε ότι το κράτος πρέπει να παρέχει εκπαίδευση σε όλους.
- Μα αυτά τα παιδιά έχουν τόσα τραύματα από τον πόλεμο, γιατί τους φέρονται έτσι;
- Θα τους άρεσε να βρίσκονται στην θέση αυτών των παιδιών;

- Αν μας ζητούσαν να εντάξουμε στο σχολείο μας τέτοια παιδιά θα σας πείραζε;
- Τι λέτε κυρία, τι να μας πειράζει;
- Ίσα ίσα κυρία θα τα βοηθούσαμε να ξεπεράσουν τα τραύματα του πολέμου.
- Γιατί να έχουμε πρόβλημα κυρία; Θα κάνουμε και νέους φίλους.
- Θα παίζαμε μαζί τους κυρία, να ξεχάσουν για λίγο την άσχημη ζωή τους.
- Κυρία μπορεί να φοβούνταν μην κολλήσουν καμιά αρρώστια, αλλά δεν θα τα εξετάσει πρώτα γιατρός τα παιδάκια;

Κυρία, κυρία, κυρία... Τα κοιτώ σαν μαγεμένη. Τόσο αγνές ψυχές, τόσα γλυκά λόγια, καρδιές πλημμυρισμένες από αγάπη και καλοσύνη. Θέλω να τα αγκαλιάσω όλα και μετά να κλάψω, να κλάψουμε όλοι μαζί, μπας και τα δάκρυα μας ξεπλύνουν την κακία αυτού του κόσμου. Με κοιτούν, περιμένουν να τους πω αν συμφωνώ. Δεν λέω τίποτα, παραμένω ανέκφραστη, ένας κόμπος με πνίγει, προσπαθώ να συγκρατηθώ. Και για λίγα δευτερόλεπτα χάνομαι στις σκέψεις μου...
Δεν είναι απλά οι πρόσφυγες, είναι κάθε τι το διαφορετικό. Κάθε κοινωνική ομάδα "διαφορετική". Με την ίδια αγάπη θα καλωσορίσουν τον μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες, τον πολύ ντροπαλό, αυτόν που περνάει δύσκολα σπίτι, τον άρρωστο, τον τυφλό, το παιδί με κινητικά προβλήματα, αυτό με το πιο σκούρο δέρμα... Και σαν αυριανοί ενήλικες με τον ίδιο τρόπο θα προσφέρουν ανιδιοτελώς σε όλους τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία ή φύλο. Με ανοχή και κατανόηση στη διαφορετικότητα.

- Κυρία, κυρία. Καλέ χάζεψε η κυρία...
- Έλα, θες να πεις κάτι ακόμα;
- Ναι κυρία, ήθελα να πω πως ανεξάρτητα από που είμαστε ή τι πιστεύουμε είμαστε όλοι άνθρωποι. Πώς είναι δυνατόν να πεθαίνουν οι άνθρωποι και να μην μας νοιάζει;

Για μια στιγμή μου 'ρθε να χειροκροτήσω. Πράγματα που θα 'πρεπε να σκέφτονται οι ισχυροί αυτού του κόσμου τα ακούω από ένα δεκάχρονο παιδί.
Χαμογελάω... Και κάτι μέσα μου χορεύει ξέφρενα από χαρά...

Μαρίνα Γιάννου