Μάιος

Έφυγε ο Απρίλιος με τα νεύρα και ήρθε ο Μάιος θριαμβευτής της άνοιξης. Άνθισε το διαδίκτυο. Χαμόγελα σα λουλούδια, μαγιάτικα στεφάνια ολόφρεσκα σαν ψυχές, παρέες ανθρώπινες και πολύχρωμες μέσα σε κάδρα από εξοχές. Μ' ένα ματσάκι παπαρούνες για φόντο. Μια ομορφιά της Πρωτομαγιάς και της ανάγκης να ξεριζωθεί η μιζέρια, σα χορταράκι απρόσκλητο που τρώει ενέργεια απ' το κύριο φυτό. Πήρα κι ένα βασιλικό να με κοιτάζει απ' το μπαλκόνι της κουζίνας, να παίρνει θάρρος κι ο μπενζαμίνος που ακουμπάει κουρασμένος πια δίπλα στη γιούκα. Μεγάλωσε κι αυτός κι αδυνάτισε με τα χρόνια. Τον έφεραν δώρο στο σπίτι πριν πάρα πολύ καιρό. Ούτε θυμάμαι πότε. Αφουγκράζεται πάντα τα γέλια, τα μαλώματα, τις μουσικές, ακόμα και την ησυχία του σπιτιού. Φέτος όμως τον τάραξε η παγωνιά. Σαν τους ανθρώπους.Έβαλα κι ένα στεφάνι στην άκρη του τοίχου, να μπλέκει το μοβ μαζί με το λευκό και το ροζ, να 'ρχονται οι σκέψεις να ξεκουράζονται απ' την παγωνιά. Όλα οι άνθρωποι τα κάνουμε. Και τα καλά και τα άσχημα. Κι αν σ' αρέσει να χαρίζεις ζωή κι όχι να παίρνεις, να φυτεύεις όνειρα και να δυναμώνεις το φόντο, εκεί που πάει να ξεθωριάσει, τότε τα χρώματα δεν σε προδίδουν ποτέ. Μπαίνουν στο δέρμα σου και στην ψυχή σου.
Κάτι φωτίζει στην άκρη του μπαλκονιού.
Ακόμα κι αν ζει εκεί ένας γέρικος μπενζαμίνος.
Ο Μάιος έχει πάντα μια ανεξήγητη δύναμη.
Να τα λούζει όλα με φως.



Γιώτα Καραγιάννη